weh..sedihnye....frst time seumr hidup trpksa beraya jauh dr family..adoi...nk mngis rsanye..bukn nk  mngis..mngis trus..xsmpat cik annur nk meraung je...sedih wooo...malm raye tu sje je p jaln2 kat Masjid Putrajaya..almaklum le..nk merasa erti hiba di malam raya..mak aih..sekli Pak imam takbir raye....trus meleleh air mata ni ha...smbil tu col mak..adoi..dengaq suara depa..lagi sayu mayu cik annur...xtahn weh..sedih sangat2..tu le..owng ajk balik kampung xmau..dah xpsl2 kena beraya kat sini...tp alhadmulillah..walaupun dok jauh..family sntiasa dalm ingatan..xpernh putus doa mge mak..arwah ayah..abang..kakak..adik2..anak sedara..adik ipaq dan semua sekali le..dalam keadaan sihat and baik2 aje...sangat sedih sebb ini raya ke 2 tanpa arwah ayah di sisi..sangat sebak sebab selama ni arwah ayah sangat rapat ngan anak2 walaupun arwah ayah sngat garang...tapi kami tetap sayng arwah ayah..sedih mengenangkan setiap perjalanan yang perlu ditempuhi sebelum mengecap bahagia..tapi k